سه راه سمنگان شلوغ بود و مردم در تلاش و کمک کردن به زخمی ها بودند عالمی بود انسان راغرق افتخار میکرد از داشتن چنین مردم غیور و با غیرتی ، مغازه ها مایحتاج مردم را به رایگان در اختیار آنها میگذاشتند انگارکه طعم پیروزی را احساس میکردند در درمانگاه را خود مردم حفاظت میکردند . همسایه ما کماندو نیروی هوائی بود و از پادگان یک قبضه تیربار و قدری فشنگ با خود آورده بود و پشت بام آپارتمان ما آنرا مستقر کرد . قرار شد اهالی را در بکار بردن تیربار آموزش بدهد و تقریبا داشت غروب میشد که خبر آوردند به کلانتری
نارمک، مردم حمله کردند و خیابان موازی پدرثانی درگیری شد و مردم تانک ارتش را به آتش کشیدند و ما کمک مردم در گرفتن کلانتری رفتیم و پاسی از شب گذشته بود که کلانتری سقوط کرد و مردم کلانتری را گرفتند . ساواکی ها در شهر پلاس بودند وهر از گاهی بطرف مردم تیراندازی میکردند بچه ها محل هر کدام در گوشه ای از شهر اسلحه گیر آورده و به محله میآمدند ، بعد از نیمه های شب ساواکی ها حمله کردند و در گیری در سه راه سمنگان که در حقیقت چهارراه بود شروع شد دو نفر از ما زخمی و یک ساواکی کشته شد و شروع کردیم سنگر سازی و نگهبانی دادن و تا صبح هر از گاهی درگیری میشد صبح 21 بهمن ارتش عملا تسلیم شد و مردم در خیابانها به پای کوبی و شادی پرداختند . مردم پیروز شدند و رژیم شاه سرنگون شد. مردم تا صبح 22 بهمن 1357 در خیابانها رقص و پایکوبی کردند و بچه های محل کاملا مسلح و سازماندهی شدند که به نوبت نگهبانی 24 ساعته داشته باشند . چه شادی پر هیجانی ، شادی پیروزی ، شادی آزادی چیزی که ملت تا یاد داشت مزه اش را نچشیده بود ، اصلا نمیدانست چه چیزی هست !! قرنها دیکتاتوری و زندان و شکنجه ، مردم را در بی خبری نگهداشته بودند و آنهاکه میدانستند و میفهمیدند یا کشته در خاک بودند یا در زندان زیر شکنجه .
باری 22 بهمن شد و صبح پیروزی ثمره قیام تمام عیار مردم، وابستگان شاهی فراری و مردم دنبال آنها.(پایان نفتگران در انقلاب 57 –خاطراتی از نفتگران تهران)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر