ایران در یک تغییر استراتژی آشکار نسبت به گذشته، جلب سرمایه‌گذاریهای خارجی را برای احیای صنعت نفت و گاز خود در دستور کار قرار داده است. در گذشته قراردادهای مربوط به سرمایه‌گذاری نفتی و گازی در ایران به‌گونه‌یی تنظیم می‌شد که شرکتهای نفتی بین‌المللی تنها به کاوش و توسعه منابع نفتی و گازی جدید می‌پرداختند و با رسیدن به مرحله تولید، پروژه را به شرکت ملی نفت ایران واگذار می‌کردند. شرکت ملی نفت نیز همزمان با سوددهی پروژه‌های نفتی، هزینه‌های آنها در مراحل کاوش و توسعه را پرداخت می‌کرد.
اما ایران در نوامبر 2015 از مدل جدیدی از قراردادهای سرمایه‌گذاری نفتی رونمایی کرد که کاملاً متفاوت از قراردادهای نفتی 20سال گذشته است. در این مدل جدید از سرمایه‌گذاری مشترکِ نفتی و گازی، شرکت ملی نفت ایران دست‌کم 51 درصد سهام پروژه‌های مشترک را در اختیار خواهد داشت؛ اما شرکتهای نفتی بین‌المللی برخلاف گذشته در تمامی مراحل پروژه شامل کاوش، توسعه و تولید مشارکت خواهند داشت و مدت زمان قراردادها نیز بین 20 تا 25سال خواهد بود.
از طرف دیگری برخی نیز بر این اعتقاد هستند که رژیم با IPC روندی را دنبال می‌کند که در صورت به وجود آمدن یک تنش بین‌المللی علیه ایران و احتمال اعمال تحریم‌هایی بیشتر در بخش نفت و گاز، شرکتهای خارجی فعال در کشور برخلاف گذشته به زیان ایران اقدام نکنند و بتوانند از قدرت چانه‌زنی خود به سود ایران بهره ببرند».
با توجه به نکات فوق نیاز مبرم رژیم را به قراردادهای نفتی با روسیه را می‌توان از خلال خبر مورخه -951203- تسنیم به‌خوبی دید در این خبر آمده است: بیژن زنگنه وزیر نفت ایران پس از دیدار با «الکساندر نوآک» وزیر انرژی روسیه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: توافق نهایی ایران و روسیه برای خرید روزانه 100هزار بشکه نفت از ایران انجام شده و افزود: «توافق نهایی امشب حاصل شد و ما حاضر بودیم تا این قرارداد همین امشب امضا شود، اما وزیر روسیه و هیأت همراه عجله داشتند تا به پرواز برسند و مقرر شد تا قرارداد فروش 100هزار بشکه نفت در روز به روسیه 10 الی 15روز آینده به امضا برسد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر