بررسی معاملات نفتی رژیم ایران و تاراج سرمایه ملی – قسمت چهارم

بررسی معاملات نفتی رژیم ایران- مشکلات رژیم در سرمایه‌گذاری و صدور
گفته می‌شود شرکت ملی نفت ایران که حدود 70 میلیارد دلار بدهی دارد و حالا می‌خواهد در 5ساله برنامه ششم 134 میلیارد دلار سرمایه جذب کند. در حالیکه شرکت ملی نفتی که به زحمت هزینه‌های جاری‌اش را تأمین می‌کند باید هزینه‌های افزایش تولید نفت خام تا 4 میلیون و 700هزار بشکه را تأمین کند. آیا مهمترین شرکت دولتی ایران قادر خواهد بود به سرعت قراردادهای توسعه میادین نفتی مشترک را منعقد کند و لایه نفتی پارس جنوبی را از سلطه قطر خارج کند؟ قطریها روزانه حدود 450هزار بشکه نفت از این لایه نفتی بر می‌دارند. ....

مشکل جدی رژیم نداشتن پول و تحریمهای بانکی ناشی از تحریمهای آمریکاست. از این‌رو محتاج سرمایه‌گذاری خارجی در ایران است تا بدون هزینه از منابع نفتی که شرکتهای سرمایه‌گذار وارد می‌کنند بتواند تضادهایش را حل کند. لذا اقدام به تدوین یک نوع قرارداد نفتی موسوم به IPC کرده است که حاصل آن به تاراج دادن ثروت ملی و خلع حاکمیت ملی از آن است. از طرفی شرکتهای خارجی هم به‌دلیل تهدیدات مواجه شدن با جریمه‌های سنگین حاضر به ریسک در این زمینه نیستند، باب دادلی، مدیر اجرایی شرکت BP که شرکتش به‌دنبال انعقاد قراردادهایی برای توسعه چند میدان نفتی در ایران است چنین گفته است: «وی هنوز اطلاعی از جزئیات هر گونه قرارداد احتمالی ندارد..»
دادلی گفت: «ایران یک کشور بزرگ نفتی و گازی است... اما ما در حال حاضر هیچ قرارداد مشخصی در دست نداریم... ما قصد داریم خیلی محتاطانه عمل کنیم. ما نمی‌خواهیم هیچ تحریمی را نقض کنیم.»