در شماره هاى قبل توضيح داديم كه پالايشگاه به خواست ملت ايران بعد از اعتصاب طولاني راه اندازي شد. در كنار اطاق كنترل اطاقي بنام دفتر شورا باز شد كه عكس دكتر مصدق بعنوان نماد مبارزات نفتگران در آن نصب و تا اخرين روزهاي دستگيري افراد شورا در تابستان ١٣٦٠ همچنان باقي بود.
روساي رده بالا و وابستگان ساواك به پالايشگاه بر نگشتند. كليه مسايل پالايشگاه اعم از فني و پرسنلي تا يك سال و اندى بعد از پيروزي انقلاب بوسيله شورا حل و فصل ميشد. پس از راه اندازي پالايشگاه اولين كار شورا اجازه استفاده كارگران پيماني از رستوران و سرويسهاي پالايشگاه بود كه براي انها تا قبل از آن ممنوع بود. تعداد اين كارگران كه فقط در بخشهاى خدماتى كار ميكردند كمتر از يك در صد كل كاركنان پالايشگاه بود.
سپس كميته هاي مختلفي، مانند كميته ايمني، بهداشت محيط كار و آموزش تشكيل شد. مهمتر از همه تشكيل كميته اي بود از مهندسين، جهت تحقيق و بررسي قطعاتي كه امكان توليد انها در كشور وجود داشت ولي همچنان از خارج وارد ميشد.
سخترين و پيچيده ترين مسئله، اعتصاب شكن ها بودند كه در پيش خود و همكارانشان خجل وشرمنده و در بعضي از قسمت ها حتي دوستان وهمكارنشان هم حاضر به پذيرش انها نبودند. آنها همان خنجريها بودند كه بعداً اعضاي انجمن اسلامي شدند. در شماره هاى بعد پيوند خنجريها و ساواكيها كه انجمن اسلامي را تشكيل دادند توضيح خواهيم داد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر