گرامیداشت انقلاب 22 بهمن 1357- خاطراتی از نقش نفتگران
نامه رسیده – در اواخر سال 1356 بعد از تظاهرات بزرگ در
شهرهای قم و تبریز وضع کشور داشت ملتهب
میشد و به تدریج ملت با شعارهای سیاسی و اقتصادی به خیابانها میآمدند و تقاضای
بهبود شرایط را داشتند و رژیم شاه با
تهدید و ارعاب تلاش داشت جامعه را کنترل کند.
در آن زمان صنایع نفت بخش مهم و بزرگ دولت محسوب میشد و رژیم اهمیت خاصی بر آن قائل بود و برای همین
برای جلوگیری از پیوستن کارکنان شرکت نفت اضافه حقوق خاصی را در نظر گرفت، 24% به حقوقها اضافه کرد و در تهران مبلغ 1400 تومان(آن
زمان هر 7 تومان معادل یک دلار بود) بابت
کرایه خانه منظور کرد که این رقم قابل ملاحظه ای بود . اما ملت ایران روز به روز
بیشتر به خیابانها میآمدند و تقاضای پیوستن مردم را طلب میکردند.
در آن زمان من کارمند شرکت خاص خدمات بودم که عده زیادی
کارمند خارجی هم داشت. شرکت مرکزی این شرکت در خیابان شاه تهران واقع شده بود.
ابتدا هرچه تلاش میکردیم که در این اداره اعتصاب را شروع کنیم امکانش نبود. به
همین علت دو نفره با یکی از دوستان تصمیم گرفتیم که اطلاعیه نوشته و همه کارکنان
را دعوت به اعتصاب برای حمایت ازخواسته های مردم بکنیم.
وقتی اطلاعیه را منتشر کردیم ابتدا عده ای از کارکنان از
دیدن اطلاعیه جا خورده و میترسیدند. اما ما
از کار دست کشیده و اهمیتی به اخطارهای رئیس اداره ندادیم و مشغول تماس با
شهرستانها و ادارات دیگر مخصوصا با جنوب ( خوزستان ) شدیم. یکهفته بعد قسمتی از
ادارات اهواز و پالایشگاه تهران به اعتراض نشستند و کارکنان جان گرفتند و چند نفر
دیگر با ما همراه شدند . سخنرانی ها شروع
شد کتاب وارد اداره شد و آگاهی دادن به کارکنان و اوردن اطلاعیه ها از خارج اداره
و پیوستن به مردم آغاز گردید .
بعد از چند روز دریافتیم که نیاز به تشکل داریم و جهت تماس
با دیگران نماینده انتخاب کردیم و به هماهنگ کردن مشغول شدیم . در مدت کوتاه
اعتصابها متشکلتر شد و ارتباطات منظمتر گردید و جلسات نمایندگان قسمتهای مختلف
انجام گرفت و هماهنگی بوجود آمد . شهر تهران روزبروز شلوغتر و مردم مصممتر از قبل
بیرون میآمدند و اعتراض میکردند و بخشهای مختلف نفت تقریبا تمام عیار در
اعتصاب بود. این خاطره ای از شروع پیوستن
نفتگران به قیام سراسری بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر